BİR KABUSA DALMAK

 ERKEĞİN BİN SÖZÜNE KADININ BİR SÖZÜ: BİR KÂBUSA DALMAK

Bilseydim başlar mıydım? Bu kitabın bir seri olduğunu bilseydim başlar mıydım? Muhtemelen hayır çünkü özellikle ilk kitabı yeni çıkmış serilerden her zaman uzak dururum; kimse meraktan çatlamak

istemez. Ben boyumun ölçüsünü yıllar önce Hava Uyanıyor serisinde almıştım. Şimdi boyumu yanlışlıkla tekrar ölçtürdüm, iyi mi?

Baştan uyarayım da sonra benim gibi hayalleriniz deniz sularına karışmasın; bu bir romantik komedi değil. Komedi ama romantik değil. Daha çok toplumsal, sosyal sorunların eğlenceli bir anlatımla kaleme alındığı bir kitap denebilir. İnanın böyle bir tür varsa da adını bilmiyorum.

Kitap, Devrim adında bir beyefendinin yaşadıklarını konu alıyor. Devrim, tabiri caizse -evet, kesinlikle caiz olduğuna karar verdim- ağzında altın kaşıkla doğmuş, şirket sahibinin oğlu, şirketin en üst makamlarından birine sahip bir adamdır. Adamın soyadı bile ben zenginim diyor: Zedavengidar. Artık o her ne demekse. Neyse, Devrim’in bir şoföre ihtiyacı vardır ve bunun için görüşmeye gelenlerle bir mülakat düzenler. Bu pozisyona başvuranlardan biri de bir kadındır.  Devrim-i Zedavengidar beyimiz kendisinin ultra, devasa modern ve feminist bir insan olduğunu düşünse de gelen kadını küçümsemekten kendini alamaz. Bu pozisyonun ona uygun olmayacağını söyleyerek kadınların bu işin üstesinden gelemeyeceğini ima eder.

Devrim şirketten eve dönerken sokakta masal kitabı satan yaşlı bir kadına denk gelir ve kadından şöyle bir uyarı alır: Hareketlerine dikkat et. Tabii kadının deli olduğuna inan Devrim arkadaşımız bu uyarıyı herhangi bir uzvuna takmaz ve bu sefer de evde farklı sorunlarla uğraşan, baskılara maruz kalan ablasının dertlerini küçümser. Uyarılmasına rağmen bu kadar öküzlük masal kitabı satan Büyücü Kadın’ı kızdırır ve kadın Devrim’i lanetler. Devrim ertesi güne uyandığında artık ataerkil değil anaerkil bir toplumda yaşadığını fark eder. Bu yeni toplumda gün yapan, halı yıkayan, sabah programı izleyen amcalar; işe giden, şirketler yöneten, erkekleri taciz eden kadınlar vardır. Devrim’in bu laneti nasıl bozacağını bulması, aynı zamanda yabancısı olduğu bu toplum düzenine ayak uydurması gerekmektedir.

Şimdi öncelikle, kitabı sevdiğimi belirtmek isterim. Öyle wow, amazing diyeceğim bir kitap değil ama kurgusu güzel ve eğlenceliydi. Kitap sizi eğlendirirken aynı zamanda düşünmeye itiyor. Zaman geçtikçe Devrim’in bazı gerçekleri görmesi ve erkeklerin aslında kadınları nasıl kendilerine muhtaç duruma getirip sonra da muhtaç oldukları için onları aşağıladığını görmesi çok iyiydi. Dediğim gibi kitap genel olarak kadın, erkek arasındaki sosyal sorunlara değinmek için yazılmış. Gerçi ben romantiklik olacağına inanmıştım ya. Resmen yazar öyle bir şeyin ışıklarını yakmıştı ama aniden şartelleri kapatınca karanlıkta kaldım. En azından ilk kitapta böyleydi. Bak böyle deyince de kitabın sonunda devasa “DEVAM EDECEK…” yazısını görünce düşen tansiyonum, tutan migrenim aklıma geldi.

Karakterlere gelecek olursak ben Devrim karakterini aşırı sessiz ve yine tabiri caizse -ki caiz- ezik buldum. Bir de şey diyor; ben hiçbir şeyi içimde tutamam, söylerim. Kardeş, kardeş; kitap boyunca kurduğun cümleler bir elin parmak sayısını zar zor geçiyor, lafı ağzından cımbızla alıyoruz ne söylemesi? Senin söyleyemediklerin resmen benim içime dert oldu.

Bir de bu adam zeki olduğunu falan iddia ediyor ya oturup birkaç dakika buna güldüm. Sen zeki olsan anan kartlarını iptal ettirene kadar koşa koşa bankadan para çekmeye gideceğine paranı arkadaşının hesabına falan havale ederdin. Zira bir günde çekebileceğin miktar 20 binken havale limiti 1 milyondur, cahil cühela seni. Neyse, sakinim.

Kitap boyunca bu adam salak, çıkamaz buradan diye diye bitirdim kitabı. Kaldı ki öyle de oldu. Büyücü Kadın da benim gibi düşünüyormuş ki farklı bir hamleyle olayı başka bir boyuta taşıdı kadın. Şimdi söylemeyeyim spoiler olmasın.

Velhasıl, kitabın bazı yerlerinde göz devirsem de kurgusu güzeldi. Sadece olayları daha fazla uzatıp seri hâline getirmenin lüzumu var mıydı emin değilim. Bana göre en fazla 50 sayfa daha ilerlese biterdi kitap. O yüzden 6.5/10 bir kitap olduğu söylenebilir. Okuyun; düşünmeye başlar ve biraz da eğlenirsiniz.

-Sarmaşık

“Bugün önemli bir ders almıştım. Tüm dünya benim iyiliğimi düşünüyordu. Yani tüm dünya düşmanımdı.”

“Bu dünyada senin bin sözün, bir kadının bir sözü etmiyor.”

“Yanmaya alıştığımız için bir cehennemde olduğumuzu fark edememiştik. Oysa bu, yandığımız gerçeğini değiştirmiyordu.”